สี่ร้อยและหนึ่ง

ยามเช้าคืบคลานเข้ามาในบ้านอย่างเชื่องช้า แสงแดดสีทองอร่ามทอประกายผ่านผืนม่านราวกับน้ำผึ้งเหลวไหลริน นานๆ ครั้งฉันถึงจะเผลอหลับไปในช่วงสั้นๆ ก่อนรุ่งสาง แม้ร่างกายจะยังคงหนักอึ้งด้วยความอ่อนล้า คำพูดของเจมส์เมื่อคืนก่อนกดทับฉันราวกับรอยฟกช้ำ ฉันไม่เคยหยุดห่วงใย มันยังคงเต้นวนเวียนอยู่ในตัวฉัน กระสั...